مکان­ یابی نمایندگی­ های فروش در مدل با خیابان­ های برابر

اغلب تولیدکنندگان با فروش مستقیم به مصرف­کنندگان درگیر نمی ­شوند و محصولات خود را از طریق نمایندگی ­ها و توزیع­ کنندگان می­ فروشند. تعیین مکان بهینه و تعداد نمایندگی­ های فروش برای ارائه خدمات و یا محصول، از مهم­ترین مراحل برنامه ­ریزی بنگاه­ ها بوده و از اهمیت زیادی برخوردار است. مد ل ­های مکان یابی موجود بر پایه فروض ساده ­ای نظیر شهر خطی و وجود یک یا دو نمایندگی طرح­ ریزی شده­ اند. هدف اصلی این مقاله مدل ­سازی نظری مکان­ یابی نمایندگی­ های فروش و بسط مدل­ های مکان­ یابی به روشی است که فروض آن به واقعیات نزدیک تر بوده و بتواند شرایط لازم برای انتخاب تعداد بهینه نمایندگی ­ها و توزیع بهینه مکان آن­ها را فراهم سازد. بدین منظور از مدل چن و ریوردان (2007) و لیجسن و رجیانی(2013) استفاده شده است. نتایج تحقیق حاکی از این است که تعداد بهینه نمایندگی ­های فروش تابعی از تعداد خیابا ن ­ها، ارزش گذاری مصرف­ کنندگان برای هر واحد کالا، هزینه­ های حمل­ ونقل، تعداد مصرف­ کنندگان واقع در خیابان و هزینه­ های ایجاد نمایندگی فروش است. براساس نتایج، در صورتی که هزینه­ های ایجاد نمایندگی فروش نسبتاً بالا و هزینه­ های حمل­ ونقل نسبتاً پایین باشد، آنگاه انحصارگر با ایجاد یک نمایندگی فروش در مرکز و چندین نمایندگی فروش در حاشیه­ های شهر موافقت خواهد کرد. در مقابل، اگر تعداد مصرف­ کنندگان واقع بر روی هر خیابان نسبتاً کم و تعداد خیابان­ ها نسبتاً زیاد باشد، آنگاه انحصارگر یک نمایندگی فروش در مرکز شهر ایجاد خواهد کرد.